W tym cyklu staram się budować analogie pomiędzy czarnymi dziurami, a formami wytoczonymi na kole. Wirowanie masy ceramicznej na kole, można zatrzymać w toczonej formie przestrzennej, za pomocą wprowadzenia zniekształceń, które wynikają bezpośrednio z charakteru tego ruchu. Deformacje zaś pomagają w uchwyceniu zagadkowości wnętrza czarnych dziur, uniemożliwiając odbiorcy proste spojrzenie w głąb obiektów.