Ta instalacja jest moją osobistą interpretacją teorii strun, w której tafle plexi reprezentują kolejne płaszczyzny dodatkowych wymiarów, a ceramiczne elementy, przeplatające się pomiędzy nimi, służą zwizualizowaniu strun rzeczywistości. Za pomocą siedmiu przezroczystych płaszczyzn chcę pokazać siedem dodatkowych, umykających naszemu poznaniu wymiarów, które istnieją materialnie, jednak ich bezbarwność sugeruje, że są niewidoczne dla ludzkiego oka. Zdecydowałem się wytoczyć z masy ceramicznej przepływające przez nie taśmy i dzięki naturalnemu zachowaniu materiału w trakcie toczenia na kole garncarskim, ukazać jednocześnie rozedrganie i płynność materii - strun.